یک اسم است به آوای شهوانی من و تو...

فاحشه یک نقاش است!

تمام آنچه تو با زنت نمی توانی با زنت انجام دهی برای تو ناتوان به تصویر می کشد...

فاحشه یک شاعر است!

تمام آن بوسه های عاشقانه...جانم حانم های از ته دل و جانی که زنت نمیتواند ارزانیت کند...

برای توی نامرد در طبق اخلاص می گذارد...

فاحشه فاحشه نیست!

بازیگر است...

بهترین بازیگر روی زمین حتی فراتر ار اسکار...

کسی که تمام میزانس های توی...کارگردان...پرنو را به بهترین و ناب ترین شکل با نازلترین دستمزد برای تو بازی می کند...

فاحشه یک موزیسین است!

که تمام آواهای مسکوت مانده ی دل وامانده ی تو خفه ده به حنجره زیر نافت...

به پتجه ی سنت و مذهب را در تمامی گوشه و کناره های آوازی راستگاه جنونت را برایت مرکب خوانی می کند... حتی!
فاحشه فاحشه نیست!

فاحشه یک روانکاو است!

که تمام عقده های فرو خورده ی تو را درمان می کند...

فاحشه سنگ صبور تمام دردهای تاریخ بشریت مردانگی  است...

فاحشگی شغل نیست!

عار هم نیست...

یک هنر است...

فاحشه فاحشه نیست!

یک انسان است...

یک انسان بی پناه...

که به توی مرد سرشار از گناه... میدهد پناه...

فاحشه فاحشه نیست!

فاحشه...

نام مقدس بی پناه زن است...

.

.

.

آهای سیگاری...

من تورا میفهمم...

من کبودی چوب رفاقت را بر تن احساست میبینم...

من هم عمق زخم خنجر نا رفیق را بر پشتت دیدم...چنان کاری بود که عفونت آن زخم به قلبت زد...

من بغض گرفته در گلویت را که با سکوتی به بلندی یک فریاد قورت دادی شنیدم...

من تنهاییت را می فهمم...از فریب و خیانت رابطه ها بریدی و همنشینی  با زیر سیگاریت را به آدمکهای نقابدار ترجیح میدهی...

آهای سیگاری؟
من آن رفیق با مرامت نیستم که بگویم نکش... میمیری...

اگر به اندازه یک پک می توانی آرامش را حس کنی... بکش...

اهای سیگاری...

سیگارت را بکش...